Procedury celne w eksporcie towarów
Eksport towarów wymaga przestrzegania stosownych procedur, zgodnie z którymi postępuje się z towarem sprzedawanym poza granicę Unii Europejskiej. Warto pamiętać że w kwestiach celnych ważny jest rzeczywisty ruch towarów, a nie tylko sam fakt jego sprzedaży. Dla podmiotów planujących eksport procedury celne są obligatoryjne.
Obowiązki eksportera
Każdy towar, który ma być wywieziony poza granice UE musi być zgłoszony w Urzędzie Celnym. Odprawy można dokonać w każdym takim urzędzie na terenie UE. Obecnie można zgłoszenie wysłać również w formie elektronicznej. Dzięki temu otrzymuje się z Urzędu Celnego stosowny dokument, który jest potwierdzeniem wywozu towarów. Na jego podstawie sprzedający może dokonać rozliczenia stawki VAT 0% za sprzedane towary.
Wymagane dokumenty
Oprócz samego dokumentu zgłoszenia, do kompletu musi być dołączona faktura lub specyfikacja towarowa. W wypadku stosowania preferencyjnych uzgodnień taryfowych, trzeba również dostarczyć dodatkowe dokumenty. Podobnie jest wówczas, gdy przy eksporcie niektórych towarów wymaga się np. certyfikatów czy pozwoleń na obrót.
Warto pamiętać, że w przypadku gdy dokonuje się odprawy towarów za pośrednictwem Agencji Celnej, należy jej wystawić stosowne upoważnienie.
Dane na fakturze
Do najczęściej popełnianych błędów należy pomijanie informacji, które muszą znaleźć się na każdej fakturze, wystawianej przy eksporcie towarów. Należą do nich nazwa, adres kontrahenta i nabywcy, kolejno numer faktury, data i miejsce jej wystawienia, rodzaj towarów, ich ilość i wartość, warunki dostawy (bardzo ważne!) oraz ewentualne inne dane, które mogą być wymagane np. przy obrocie konkretnymi rodzajami towarów.
Warto pamiętać o tym, że kopia faktury handlowej jest najważniejszym dokumentem w eksporcie, ponieważ to na niej widnieje opis towaru i jego wartość.
Warunki dostawy
Istotną informacją, zawartą na fakturze, są warunki dostawy. Określają one przede wszystkim po czyjej stronie leżą koszta związane z organizacją przewozu towaru poza granice UE.
W przypadku warunków EXW – to odbiorca pokrywa koszty transportu. Wówczas do obowiązków eksportera należy jedynie zamieszczenie stosowanej informacji na fakturze.
Natomiast przy procedurze DAP, cała odpowiedzialność za organizację transportu spoczywa po stronie eksportera. W tej sytuacji konieczne jest podzielenie kosztów transportu na krajowe i zagraniczne, przy założeniu, że koszty krajowe rozumiane są również jako przewóz towarów przez kraje UE. Koszty zagraniczne liczone są od momentu opuszczenia przez towar granic krajów wspólnoty.
Do najczęściej stosowanych warunków możemy zaliczyć CFR lub CIF, gdzie koszty za transport rozłożone są zarówno na eksportera jak i odbiorcę.
