Każdy exporter, który decyduje się na wysyłkę towarów niebezpiecznych poza granicę kraju powinien wziąć pod uwagę odpowiednie przygotowanie deklaracji towarów niebezpiecznych tzw. DGD. Dokument ten jest obowiązkowy i występuje w formie papierowej jak i elektronicznej. Na podstawie danych umieszczonych w DGD podejmuje się decyzję o umieszczeniu kontenera w określonym miejscu na pokładzie statku. Osoby, które podejmują decyzję najczęściej nie widzą fizycznie opakowań i pojemników z etykietami, znakami i tabliczkami, dlatego tak ważne jest, aby dane w deklaracji były prawdziwe i dokładne.
Czym tak właściwie jest DGD?
Otóż z języka angielskiego Dangerous Goods Declaration to dokument, który wskazuje informacje na temat ładunku niebezpiecznego, umożliwiając tym bezpieczny transport drogą morską. Linie żeglugowe przed potwierdzeniem bookingu, na podstawie DGD weryfikują z portami przeładunkowymi, terminalami i operatorami statków, możliwość bezpiecznego przetransportowania z portu załadunku do wyładunku. Przekazanie wszystkich niezbędnych informacji powoduje uniknięcie niepotrzebnej katastrofy z udziałem ładunku niebezpiecznego.
Jak wypełnić DGD?
W praktyce wykorzystuje się dwie formy dokumentu, Multimodal Dangerous Goods Form (dokument multimodalny) lub DGD – IMO Dangerous Goods Declaration. Eksportowany towar musi zostać dokładnie opisany na podstawie MSDS (Material Safety Data Sheet – Karta Charakterystyki Substancji/Mieszaniny). Ogólne regulacje oraz informacje odnośnie określania detali dla ładunku niebezpiecznego są podane w książkach IMDG CODE International Maritime Dangerous Goods Code wydawanych przez IMO International Maritime Organization. Oznacza to, że informacje zawarte na DGD powinny być czerpane z narzuconych reguł.
Jakie informacje muszą się znaleźć w DGD?
Dangerous Goods Declaration powinno zatem zawierać:
- numer UN,
- nazwa przewozowa PSN (z ang. Proper Shipping Name) z nazwą techniczną,
- podstawową klasę zagrożenia oraz dodatkowo podgrupę, o ile występuje,
- grupę pakowania, jeżeli występuje,
- temperaturę zapłonu,
- ilość opakowań jednostkowych oraz zbiorczych wraz ze wskazaniem rodzaju opakowania,
- waga netto oraz brutto,
- czy towar jest na wyłączeniu LQ (z ang. Limited Quantity)
- czy ładunek stanowi zagrożenie dla środowiska morskiego MARINE POLLUTANT,
- EmS (z ang. Emergency Response Procedures for Ships Carrying Dangerous Goods), tj. kod który określa jakie działania należy podjąć w momencie pojawienia się wycieku ładunku lub pożaru.
Warto dodać, że do wyżej wymienionych informacji należy wskazać również dane eksportera, importera, statek na którym będzie płynąć dana przesyłka, port załadunku/wyładunku, numer kontenera (o ile jest to FCL) oraz numer alarmowy do eksportera bądź importera w razie wystąpienia jakiegokolwiek problemu.
Należy również pamiętać, aby ładunek czy też kontener był odpowiednio oznakowany etykietami z odpowiednią klasą niebezpieczeństwa oraz jej ewentualnymi zagrożeniami (np. MP).
Jeżeli jesteście Państwo zainteresowani wysyłkami towarów niebezpiecznych to chętnie udzielimy porady oraz przedstawimy naszą ofertę.
